Nie wiem czy zdają sobie Państwo sprawę ale Polska była 8 krajem europejskim w którym upowszechniono techniki wynalezione w XV w. przez Jana Gutenberga z Moguncji. Wspomniany Pan G. odlewał pojedyncze litery z metalowych stopów. Tego typu formę liter nazywano typami, stąd typo – grafia.

Ciekawostką z tamtych czasów jest archaiczne już dziś nazewnictwo:

• grawerzy punconów – stempli
• formsznajderzy – wyciskacze matryc
• giserzy – odlewnicy

W Polsce od roku 1970 obowiązują następujące stopnie pisma, w nawiasach punkty typograficzne będące miarą wielkości:

• diament – 4
• perl – 5
• nonparel – 6
• kolonel – 7
• petit – 8
• borgis – 9
• garmond – 10
• cycero – 12
• średnian – 14
• tercja  – 16
• dwugarmond – 20
• półkwadrat – 24
• dwuśrednian – 28
• dwutercja – 32
• konkordans – 36
• kwadrat – 48

Przerwy natomiast, nazywane przez zecerów justunkiem miały odrębne nazewnictwo:

• spacje – 1
• półfirety – 2
• firety – 3
• półkwadraty – 6
• konkordanse – 8
• kwadraty -10
• babaszki – 12
• interlinie drobne – 14
• interlinie długie – 20
• rygi – 24
• sztabiki – 36

Zecerzy wszystkie elementy justunku trzymali uporządkowane w drewnianych przegródkach zwanych króbkami. Przegródki tworzyły rodzaj szuflady, tudzież blatu nazywanego kasztą.