Drukarstwo w Polsce I
Nie wiem czy zdają sobie Państwo sprawę ale Polska była 8 krajem europejskim w którym upowszechniono techniki wynalezione w XV w. przez Jana Gutenberga z Moguncji. Wspomniany Pan G. odlewał pojedyncze litery z metalowych stopów. Tego typu formę liter nazywano typami, stąd typo – grafia.
Ciekawostką z tamtych czasów jest archaiczne już dziś nazewnictwo:
- grawerzy punconów – stempli
- formsznajderzy – wyciskacze matryc
- giserzy – odlewnicy
W Polsce od roku 1970 obowiązują następujące stopnie pisma, w nawiasach punkty typograficzne będące miarą wielkości:
- diament – 4
- perl – 5
- nonparel – 6
- kolonel – 7
- petit – 8
- borgis – 9
- garmond – 10
- cycero – 12
- średnian – 14
- tercja – 16
- dwugarmond – 20
- półkwadrat – 24
- dwuśrednian – 28
- dwutercja – 32
- konkordans – 36
- kwadrat – 48
Przerwy natomiast, nazywane przez zecerów justunkiem miały odrębne nazewnictwo:
- spacje – 1
- półfirety – 2
- firety – 3
- półkwadraty – 6
- konkordanse – 8
- kwadraty -10
- babaszki – 12
- interlinie drobne – 14
- interlinie długie – 20
- rygi – 24
- sztabiki – 36
Zecerzy wszystkie elementy justunku trzymali uporządkowane w drewnianych przegródkach zwanych króbkami. Przegródki tworzyły rodzaj szuflady, tudzież blatu nazywanego kasztą.